فایده‌گرایی‌اخلاقی و تبلیغات بازرگانی

پژوهش حاضر در حوزۀ اخلاق کاربردی، به تبلیغات بازرگانی در رسانه­ها از دیدگاه فایده­گرایی اخلاقی می­پردازد. شرکت­های تولیدی برای اقناع مخاطبان و نیز برای پیشبرد اهداف خود، یعنی افزایش فروش محصولات تولیدی، از هر ابزار و روشی-گاه نادرست و غیر اخلاقی-استفاده می­کنند که این موضوع خواسته یا ناخواسته اثرات نامطلوبی بر افراد می­گذارد. تبلیغات بازرگانی با پیشرفت تکنولوژی و افزایش تولیدات مازاد بر مصرف، رونق گرفته و امروزه کمتر کسی در اقصی نقاط جهان با آن بیگانه است. اهمیّت موضوع زمانی روشن می­شود که ببینیم تبلیغات بازرگانی با استفاده از رسانه­ها و بکارگیری علوم و هنرهای مختلف، چه تأثیراتی بر افراد گذاشته و جامعه را به کدام سو کشانده است. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به مسألۀ تبلیغات بازرگانی و اثرات آن­ بر مخاطبانِ رسانه­های جمعی پرداخته و با تکیه بر یکی از نظریات مشهور اخلاق هنجاری در فلسفۀ اخلاق، یعنی فایده­گرایی اخلاقی، در صدد پاسخ­گویی به پرسش­های زیر بر آمده است: بر اساس نظریۀ فایده­گرایی، اصحاب رسانه باید به چه تبلیغاتی اجازۀ پخش دهند؟ تمسّک به تقلّب و فریبکاری به هر شکل در تبلیغات، از نظر فایده­گرایان چه حکمی دارد؟ بر اساس فایده­گرایی معیارهای درست تبلیغات کدام است؟ چه نوع تبلیغاتی مجاز و یا غیر مجاز است؟